Proces łączenia aplikacji polega na transportowaniu zawartości lub dostępnych opcji z danego rozwiązania do kolejnego. Na proces ten oczekuje się w różnych sytuacjach. Niemal każda kolejna aplikacja stanowi najczęściej mieszankę 3 uogólnionych rodzajów kodu. Mamy na myśli:
– kod źródłowy
– kod stworzony przez programistę
– kod stworzony przez pozostałe witryny.
Kod połączony z innym kanałem określa się wieloma metodami – za pomocą frameworków, bibliotek bądź pakietów SDK.
Framework to część kodu funkcjonującego pojedynczo, kompilowanego odrębnie. Tworzy się go na określone potrzeby. Najczęściej cechuje się on zawężonym zakresem. Nowoczesna aplikacja może nie łączyć się z różnymi strukturami z zewnątrz, albo może stosować ich wiele. Tworząc projekt, programista rozmyśla, ile kodu powinien zbudować samodzielnie i jaką część da radę połączyć.
Programiści z doświadczeniem mają świadomość tego, które frameworki występują obecnie na rynku. Mają wiedzę dotyczącą tego, w jaki sposób używać dostępnych frameworków, by uzyskać rezultaty w związku z tworzoną aplikacją. Wiedzą również, jak stworzyć rozwiązanie, aby jego elementy były też elementami innych, jeżeli zaistnieje taka konieczność.
Omawiane części kodu są w większości pozyskiwane od Apple i Google – np. dla przycisków, pól oraz grafiki. Dokonują kodowania i wykorzystują typowe zachowanie tych detali interfejsu, gwarantując wiele funkcji twórcom z zewnątrz. Części kodu umożliwiają im skoncentrowanie się na usuwaniu kłopotów biznesowych, a nie na wyznaczaniu szczegółów. Używanie tego typu ram pozwala też zagwarantować spójność w zachowaniu różnorodnych aplikacji.
Dystrybuowania może dokonać też inny programista – tak jest w przypadku kodu open source. Kod źródłowy to takie rozwiązanie, które jest niewidoczne dla przeważającego grona odbiorców. Na skutek tego aplikacja pracuje tak, jak pracuje. Open Source jest oprogramowaniem z kodem, jaki może zostać zbadany, zmieniany i ulepszany przez wszystkich programistów wedle ich upodobań.
Wyróżnia się również frameworki upowszechniane bez wspomnianego kodu.
Niekiedy rozwiązania te gwarantują różne funkcje, jednak nie posiadają interfejsu odbiorcy. Jeżeli jest taka potrzeba, od niezależnego twórcy rozwiązania mobilnego zależne jest zagwarantowanie interfejsu.
Są też sytuacje, gdzie budowa gwarantuje funkcje oraz interfejs odbiorcy. Tutaj najlepszym przykładem są mapy.
Obszerne frameworki powodują, że twórcy są w stanie budować rozwiązania za niewielkie pieniądze, jakie byłyby niezbędne do tworzenia kodu każdego detalu. Niemal tak samo jest w przypadku różnych rozwiązań uświadomionych społecznie, które twórcy są w stanie zastosować do ulepszenia połączeń między rozwiązaniami.
Tworzenie aplikacji, by użyczać dane
Jeżeli nasze przedsiębiorstwo zechce, by twórcy wdrożyli w swoich aplikacjach funkcjonalność naszej aplikacji, prawdopodobnie będzie zależało nam na najprostszym udostępnianiu tekstu w aplikacji, nie zważając na to, jak tam trafi. Można np. stworzyć budowę, która wesprze zewnętrznych twórców w dołączaniu funkcjonalności udostępniania swojej platformy do swojego rozwiązania. Później, kiedy inne osoby korzystają z naszej platformy w celu publikacji, my otrzymujemy za to pieniądze.
Jeżeli zależy nam na dodaniu funkcjonalności do aplikacji, połączenie aplikacji pomoże zaoszczędzić czas i nakłady finansowe. Jeżeli mamy tą możliwość, by upublicznić framework innym, takie zintegrowanie aplikacji może pomóc nam zwiększyć przychody, albo poszerzyć zakres aplikacji, czy platformy.